ANAPILAKSIS

Makikita mo sa lisik ng mga mata ng tao Ang bahid ng kahayupan ng kanyang kamao Kung saan gumagapang ang modernong demonyo Bagsik ng liyab ng impyerno ay nasa mundo Ganid ang dugong dumadaloy sa ugat ng tao Tao’y hindi isla ngunit hanggang lalamunan lang ito Isusubo na lang ng langgam, hahablutin pa ito Taong nakapuwesto, hindi ka ba ganito? Simula pa nung tayo’y magkaulo Kung umasta parang bulate sa katawan ng tao Tama, ang tao’y bulate sa sarili niyang pagkatao Bulateng nagtatau-tauhan sa madla ng mundo Dapat bulate, karumaldumal kang tinatae Idiretso sa banyo ilugmok sa inidoro Kasama lahat ng buhay na marumi Kaya ngayon ang tawag ko sa iyo ngayon ay taong tae Taong tae taong tae na galing sa bulate Ginawa mong lungga ng lagaw ang mga lalaki’t babae Wala kang patawad pati sa batang inosente Dapat sa ‘yo tae ay ginagarote Kaya huwag magmalaki sa kapangyarihan mong angkin O sa mga armas at puso mong itim Balang araw ‘pag sumakit ang tiyan, itatae lang kita sa inidoro At iuumpog ko ang