Skip to main content

Isang makislap na Anime



Tadhana o pagkakataon na ika’y makasabay sa paglipad sa mahabang daan.
Patungong sa isang malaking simbahan. Di ko mapigilan na malaman ang iyong pangalan.
Pagkat kakaiba ang iyong mga mata parang butil ng mga bituin na isinabog sa kalawakan
na dinaluyan ng tubig galing sa Euphrates

Sa lupang ito ikaw ang tunay ng goddess. Nakakaaliw, nangungusap sa lahat ng paraan
Sumapi ka sa aking kaisipan. Dala ang isang tonelada na mga libro. Ikaw at ako. Sana’y tayo.
Ang alindog ng hangin ay sumasabay lamang sa nakakasinag na liwanag ng iyong maamong mukha.

Sulit na ngiti. Nakakaantok na titig. Malamyos na mga galaw. Ngunit sinagot na rin ako ng tadhana na hanggang tula lang ang pag-ibig ko. Isang pag-ibig sa titig.

Sa tinik na nasa tabi ng daan at bubog ang tatapakan upang makita ka lamang.
Masilayan at maging dahilan ng kasiyahan.Kani-kanina lang nakuha ko ang iyong mga ngiti.
Tumigil ang oras habang minamasdan ang lumipas na saglit. Ito'y dumadaloy.
Habang buhay ay hindi ko pakakawalan. Sige, pahuli ka ng tingin at sa bawat oras ng ika’y masulyapan ibinabalik ng tadhana ang kagandahan ng bawat oras
sa pamamagitan ng iyong tingin sa akin

Hindi, wag kang tumigil sapagkat nagsabwatan ang ating mga mata. Lingid sa tunay na nararamdaman, ito’y ramdam mo rin.
Sa pamamagitan ng iyong tingin ang mga ito na gamay ko aking ikakamatay upang ikaw lamang ang magbigay ng kasiyahan sa mapagkunwaring buhay ng buhay sa aking buhay.

Isang sulyap lamang at nilatag ng buong sangkatauhan ang pinakamagandang bagay at pinakamagaling na nilikha ng diyos. Ikaw, ang nag-iisang ikaw.

Umayon kaya ang mapaglarong tadhana? Pakikipagsabwatan sa mga matataimtim na bituin.
Tumingala at hindi namansin. Akin na lamang pababayaan
Ang buhay kong puro pangarap at umayon sa bugso ng hangin na ikaw lamang ay isang maikling hangarin, sapagkat tayo ay napapagitnaan ng malalawak na karagatan

At sa aking pagtulog, pagyakap sa aking unan, ikaw ay mananatili na lamang na isang makislap na anime

Comments

Popular posts from this blog

Ako ay para sa Pilipinas, hindi sa Con-Ass

di ako papayag sa pambabastos sa ating konstitusyon ng mga naghahari-hariang sawa sa pulitika di ako papayag sa pagdumi sa ating bastiyon ng kalayaan, karapatan at simbolo ng ating kultura huwag tratuhin ang masa bilang indiyo ng mga kastila huwag asamin ang kapangyarihan na ibinigay ng bayan huwag gawing bulag ang mga matang tuon sa bandila huwag maging balakid sa pagsulong ng kapayapaan bakit kayo gahaman sa pusisyon, korupsyon at pera hindi niyo ba nakikita ang kalagayan ng Pilipinas at kanyang masa hindi niyo ba nasisilayan ang bagsak nating statura bakit hindi na lang ilagak ang oras sa kabutihan ng bansa hindi ngayon ang panahon para sa con-ass ngayon ang panahon para sa pag-aaklas ng malayang pagsusulat sa mga hinaras mahalin ang kulay ng bandila ng Pilipinas

Huling Sandali

Mabigat ang ulo. Pinilit buksan ang mga puyat na mata. Tumingin sa may pintuan ng malamig na kwarto, at may nakadungaw na isang babaing nakaputi. Ang sabi niya'y "Doc, may referral kayo sa ER". Tiningnan niya ang kanyang orasan, 3:15 am. "Aah, halos isang oras pa lang.." Ito na ang pangdalawampung oras niya sa kanyang duty bilang isang ENT intern nung araw na iyon at ito na rin ang pinakahuling duty niya bilang isang medical intern. Isang oras pa lang siya nakaidlip, may tawag na naman. Tumayo siya at medyo hilo. Humawak sa upuan at pader, at tumigil ng sandali. Binuksan ang pintuan at pumunta sa nurse station upang abutin ang telepono. Medyo malabo pa ang kanyang paningin dahil sa liwanag. Tinahak niya ang hallway na parang umiikot. Kinuha ang telepono. Nakinig. Kinusot niya ang kanyang mga mata at binaba ang telepono. Inulit niya uli sa kanyang isipan ang sinabi ng ER nurse na kanyang nakausap. "Doc, may referral po kayo from IM, ...

A Lifetime's Worth of Education (from a Filipino Thomasian Medical Student)

...because even if you have attained the highest level or position in the medical field, you are always a student of medicine. I wrote this blog on March 10, 2006 in my yahoo 360 account as an attempt to blog about my medical life (which I failed to do). This was written days before I became a 4th year student, a medical clerk, or in the medical lingo, "the lowest life form in the hospital"... Ever since I entered medical school, my whole life turned up side down. It was like I’m adrift into the whirling pool of uncertainties. I counted every moment, every second, living it day by day. They said it would only take a short time to finish medicine, the hell with it (4 years of pre-med, 4 years of med proper, 1 year of internship, 3-5 years of residency and 1-2 years of fellowship). Partially it was true, toxicities make time fly in lightspeed. I am a 3rd year medical student at UST Faculty of Medicine and Surgery and an incoming clerk (duty starts at april 15). Whenever I remin...