Skip to main content

Ang Mga Tao sa Layb (part 3)

basahin ang part 1
basahin ang part 2



Nilapit ko ang libro sa aking humahabang ilong. Ginalaw ko ang aking leeg, paikot na pakanan, paikot na pakaliwa habang hawak ang libro sa kaliwang kamay, sinilip ang ilalim ng mga mesa sa tabi, baka nagtatago ang may-ari.

Tiningnan ko ang libro. Nakabalot sa isang espesyal na kulay, lila. Natibo ako ng mga maliliit at malalambot na balahibo na tekstura ng balot. Imbis na makasugat ito ay nagbibigay kiliti sa aking mga daliring pilit kumakapit.

Huminga ulit, ngayon ay malalim. Ang kanyang halimuyak...ay parang isang nagtatagong hardin sa likod ng isang mansyon, mabigat ang hangin, maaamoy ang simoy ng mga nagkalat na bulaklak, ang maligamgam na init ng iyak ng umaga, ang pagaspas ng mga tangkay ng puno habang sumasagi ang malambot na hangin, ang mga damong tila kumakalabit sa paa at ang hamog na dahang-dahang kinukulayan ang kapaligiran.

“Sino kaya may-ari nito? At sinong tao ang gagamit ng cover na ganito?”

Binuksan ko ang libro, ang unang pahina...libro ng Anatomiya. May nakasulat na “A.C.” sa ibabang bahagi ng unang pahina, bandang kanan.

Binalik ko ang libro dahil para bang nagdilim at nagkaron ng maitim na ulap sa kisame ng silid-aklatan. Umulan ng malakas. Tinamaan ako ng kidlat.

“May pagsusulit pa ko, ano ba tong ginagawa ko?!”

Ibinalik uli ang itim ng aking mga mata sa sariling kong libro. Ipinatong ang mga braso sa mesa at sumalubong ang mga kilay.

Hindi naglaon, naramdaman kong may nakatingin sa akin, sa may gawing kanan, lumingon ako at nakita ko ang kaklase kong si Yam. Tinungo niya ang kanyang ulo na para bang sumasang-ayon sa pagpapakitang gilas ko sa aking salbaheng amo na libro.

“Baka nakita niya kong inaamoy-amoy ko yung wirdong libro.”

Binigyang-pansin ko uli ang librong tangan ng magulo kong isip. Nang maisip kong humiwalay sa ulirat at palitan ang mga pahina sa aking paningin, nilingon ko uli si Yam. Ang ulo, nakapatong sa braso at ang kanyang braso nakaladlad sa mesa. Nakasalumpak ang kanyang katawan sa lamesa. Sinasamba niya ang Diyosa ng Kaantukan.

Kinuha ko uli ang lilang libro at napansin kong may punit na papel na nakasingit na maaaring magsilbing marka sa isang pahina na di pa natatapos na basahin. Binuklat ko ang libro sa marka ng papel na punit.

Ang punit na papel ay tila may tulang nakasulat, at ang pahinang pinagsingitan ng nasabing papel...


...ilustrasyon ng ari ng babae at lalaki...

Labels:

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Ako ay para sa Pilipinas, hindi sa Con-Ass

di ako papayag sa pambabastos sa ating konstitusyon ng mga naghahari-hariang sawa sa pulitika di ako papayag sa pagdumi sa ating bastiyon ng kalayaan, karapatan at simbolo ng ating kultura huwag tratuhin ang masa bilang indiyo ng mga kastila huwag asamin ang kapangyarihan na ibinigay ng bayan huwag gawing bulag ang mga matang tuon sa bandila huwag maging balakid sa pagsulong ng kapayapaan bakit kayo gahaman sa pusisyon, korupsyon at pera hindi niyo ba nakikita ang kalagayan ng Pilipinas at kanyang masa hindi niyo ba nasisilayan ang bagsak nating statura bakit hindi na lang ilagak ang oras sa kabutihan ng bansa hindi ngayon ang panahon para sa con-ass ngayon ang panahon para sa pag-aaklas ng malayang pagsusulat sa mga hinaras mahalin ang kulay ng bandila ng Pilipinas
1 comment
Read more

Huling Sandali

Mabigat ang ulo. Pinilit buksan ang mga puyat na mata. Tumingin sa may pintuan ng malamig na kwarto, at may nakadungaw na isang babaing nakaputi. Ang sabi niya'y "Doc, may referral kayo sa ER". Tiningnan niya ang kanyang orasan, 3:15 am. "Aah, halos isang oras pa lang.." Ito na ang pangdalawampung oras niya sa kanyang duty bilang isang ENT intern nung araw na iyon at ito na rin ang pinakahuling duty niya bilang isang medical intern. Isang oras pa lang siya nakaidlip, may tawag na naman. Tumayo siya at medyo hilo. Humawak sa upuan at pader, at tumigil ng sandali. Binuksan ang pintuan at pumunta sa nurse station upang abutin ang telepono. Medyo malabo pa ang kanyang paningin dahil sa liwanag. Tinahak niya ang hallway na parang umiikot. Kinuha ang telepono. Nakinig. Kinusot niya ang kanyang mga mata at binaba ang telepono. Inulit niya uli sa kanyang isipan ang sinabi ng ER nurse na kanyang nakausap. "Doc, may referral po kayo from IM, ...
Post a Comment
Read more

A Lifetime's Worth of Education (from a Filipino Thomasian Medical Student)

...because even if you have attained the highest level or position in the medical field, you are always a student of medicine. I wrote this blog on March 10, 2006 in my yahoo 360 account as an attempt to blog about my medical life (which I failed to do). This was written days before I became a 4th year student, a medical clerk, or in the medical lingo, "the lowest life form in the hospital"... Ever since I entered medical school, my whole life turned up side down. It was like I’m adrift into the whirling pool of uncertainties. I counted every moment, every second, living it day by day. They said it would only take a short time to finish medicine, the hell with it (4 years of pre-med, 4 years of med proper, 1 year of internship, 3-5 years of residency and 1-2 years of fellowship). Partially it was true, toxicities make time fly in lightspeed. I am a 3rd year medical student at UST Faculty of Medicine and Surgery and an incoming clerk (duty starts at april 15). Whenever I remin...
7 comments
Read more