Skip to main content

Haring Sinungaling



Naalala ko, hindi pala bilog ang mundo.
Sapagkat naumpog ako sa mga sulok nito
Ang ulo ko ngayo’y duguan
Umaagos ng mahinahon sa kasinungalingan
Kadiliman at kaulapan,dumadalaw sa bawat pagpikit
Tubig na toro, nakita ang kapang nakapatong sa aking muka
Lalamunin ng buhay at walang pakundangan.
Lalagutan ako ng hininga ni Haring kasinungalingan
Nilunod mo ako sa kasinungalingang iyong hinango sa totoo mong angkan
Kinuha mo ito sa sapang mababaw at isinulpak sa aking mata
Binulag mo ako o kay hapdi ng pakiramdam
Hindi ako makakita at makaaninag man lang
Dinadala mo ako sa yantok na may ahas
Ngunit kinakaladkad mo ako sa putik ng kamuhian
At ang bulkan sa aking dibdib
Ay umaapaw sa kasinungalingan ng mundo
Hindi ko maintindahan kung paano mo naaatim
Ang isang madayang pagpapahiwatig
Ng iyong mga saloobin
Ikaw hari ng kasinungalingan
Ang trono mo’y hindi mahagilap
At kung saan man ang lakbay
Patungo ka sa daan ng iyong kaharian
Hindi ko mahagilap sa baol ng iyong kaisipan
Ang sinasabi mong moral ng isang emperor na maluwalhati
Pagkat ika’y isang huwad na hari na maraming tinatago
At panlabas na anyo ang iyong laging hinihirang
Sa bawat pagharap sa iyong sinasakupan
Isang madayang magnanakaw ay di alinlangan
lumilipad ang kamalayan
puro bahid ng kagalakan
Haring araw ay nilingap
Paniniwala sa koda ng karma
Iyong sinasambit, hindi ko alam kung paano ka hahatulan
Ang langit ay misteryoso, hindi ko alam
Kung ang mga kabaita’y higit sa karumihan
Ng bibig at kamunduhan, dinawit aking masasabi
Hindi sila palilinlang
At kung saan hahantong malamang kung saan lang
Sana’y kasakiman tinago na lang sa sarili
Pagkat ang hari’y isang tao rin hindi makapangyarihan
At kung susundin lahat ng kagustuhan
Wala kang kaiba sa isang mapagmalabis na diktador
Na pinaalis sa upuan
Kailan ma’y hindi mo maaaninag ang sarili sa salamin
Sapagkat ang ulo mo’y may koronang itim
Na sumasaklob sa kordero ng kasinungalingan
At ni minsan hindi sinabi kung nahihirapan
Bagkus gusto pa at hindi maiiwanan
Ang sariling angkan
Walang oras na ibinigay na may kaluwalhatian
Lahat ay bukas na pagtatanong
O hari, ilabas ang iyong huwad na sandata
At sisirain ko ang simbolo ng iyong korona
Kung hindi ka man magising,
Ito’y dahil nilamon mo ng buhay ang pagibig
Labels:

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Ako ay para sa Pilipinas, hindi sa Con-Ass

di ako papayag sa pambabastos sa ating konstitusyon ng mga naghahari-hariang sawa sa pulitika di ako papayag sa pagdumi sa ating bastiyon ng kalayaan, karapatan at simbolo ng ating kultura huwag tratuhin ang masa bilang indiyo ng mga kastila huwag asamin ang kapangyarihan na ibinigay ng bayan huwag gawing bulag ang mga matang tuon sa bandila huwag maging balakid sa pagsulong ng kapayapaan bakit kayo gahaman sa pusisyon, korupsyon at pera hindi niyo ba nakikita ang kalagayan ng Pilipinas at kanyang masa hindi niyo ba nasisilayan ang bagsak nating statura bakit hindi na lang ilagak ang oras sa kabutihan ng bansa hindi ngayon ang panahon para sa con-ass ngayon ang panahon para sa pag-aaklas ng malayang pagsusulat sa mga hinaras mahalin ang kulay ng bandila ng Pilipinas
1 comment
Read more

Huling Sandali

Mabigat ang ulo. Pinilit buksan ang mga puyat na mata. Tumingin sa may pintuan ng malamig na kwarto, at may nakadungaw na isang babaing nakaputi. Ang sabi niya'y "Doc, may referral kayo sa ER". Tiningnan niya ang kanyang orasan, 3:15 am. "Aah, halos isang oras pa lang.." Ito na ang pangdalawampung oras niya sa kanyang duty bilang isang ENT intern nung araw na iyon at ito na rin ang pinakahuling duty niya bilang isang medical intern. Isang oras pa lang siya nakaidlip, may tawag na naman. Tumayo siya at medyo hilo. Humawak sa upuan at pader, at tumigil ng sandali. Binuksan ang pintuan at pumunta sa nurse station upang abutin ang telepono. Medyo malabo pa ang kanyang paningin dahil sa liwanag. Tinahak niya ang hallway na parang umiikot. Kinuha ang telepono. Nakinig. Kinusot niya ang kanyang mga mata at binaba ang telepono. Inulit niya uli sa kanyang isipan ang sinabi ng ER nurse na kanyang nakausap. "Doc, may referral po kayo from IM, ...
Post a Comment
Read more

A Lifetime's Worth of Education (from a Filipino Thomasian Medical Student)

...because even if you have attained the highest level or position in the medical field, you are always a student of medicine. I wrote this blog on March 10, 2006 in my yahoo 360 account as an attempt to blog about my medical life (which I failed to do). This was written days before I became a 4th year student, a medical clerk, or in the medical lingo, "the lowest life form in the hospital"... Ever since I entered medical school, my whole life turned up side down. It was like I’m adrift into the whirling pool of uncertainties. I counted every moment, every second, living it day by day. They said it would only take a short time to finish medicine, the hell with it (4 years of pre-med, 4 years of med proper, 1 year of internship, 3-5 years of residency and 1-2 years of fellowship). Partially it was true, toxicities make time fly in lightspeed. I am a 3rd year medical student at UST Faculty of Medicine and Surgery and an incoming clerk (duty starts at april 15). Whenever I remin...
7 comments
Read more