Skip to main content

Hayskul Crash circa 1997
























Nakatingin sa blackboard pretending not to be bored.
Nakikinig sa teacher, ayaw mabato ng eraser.
Sa gilid ng mata maykung anong linta, una'y di inalintana.
Ba't ko papansinin?
Ba't ko aasamin?
Ba't ko pag-aaksayahan ng panahon?
This lecture is more important come on.
Ngunit mapusok ang sinumang nasa sulok.
Lintik kung makatitig, bagsik sa kilig.
Gumawi sa may kaliwa, doon sa bintana
Anak ng palaka, ang long time crush ko mukang may tama

Sa akin
Seryoso di ako mahangin
Itapon mo man sa bangin.
Nakatingin siya sa akin.
Yes panahon ko na.
Sa wakas ako'y napuna.
Gagawa ako ng tula
para sa kanya.

Namalik-mata, parang may kaba.
Baka di ako ang asinta.
Tumingin sa kanan at sa kaliwa.
Baka sa labas,
wala namang ibang bakas
ng kalalakihan o ng ibang kausap,
tumingin ng pabalik like "what's up?"
Nagtitigan kami ng walang imi, parang tinginang romeo and juliet ang sumasapi
Ilang segundo rin tumigil ang oras.
Ang paligid animo'y nanigas
Titig niya kanyang inalis, laway napanis.
Ang long time crush ko mukang may tama

Sa akin
Seryoso di ako mahangin.
Itapon mo man sa bangin.
Nainlab siya sa akin.
Yes panahon ko na.
Sa wakas ako'y napuna.
Gagawa ako ng tula
para sa kanya.

Next quarter kami'y magkatabi. ang ganda at pula ng kanyang labi.
Ang sarap kasama parang panaginip.
'Pag kami'y magkasama wala sa vocabulary ang inip.
Ang hindi ko alam at 'di ko inaasam,
may bf na siya sa ibang section, bakit 'di niya minention?
pero ok lang basta katitigan ko siya at alam kong may pagtingin siya.
Hanggang isang araw may phone-in question siya.
Ano raw ba kami talaga. di ako makasagot sa kaba.
Di niya alam, nakadukdok nanay ko,
di ako makaimi lintik na bahay 'to.
Sayang pinalagpas ko ang kamay niya

sa akin
Hindi pa uso cordless sa amin.
Tinapon ko lang sa hangin.
Nagalit siya sa akin.
Friends na lamang na-
punta ang crush kong si _____
Gumawa ako ng tula
para sa kanya.

Comments

ang galing ng class 97..

Ako ay isa ng muslim dahil sa kagustuhan kong maging asawa ang dalawang blogger na kilala mo. Nakapagsulat pa ako ng tula para sa kanilang dalawa at iyon ang new post ko..hope u read it..

Popular posts from this blog

Ako ay para sa Pilipinas, hindi sa Con-Ass

di ako papayag sa pambabastos sa ating konstitusyon ng mga naghahari-hariang sawa sa pulitika di ako papayag sa pagdumi sa ating bastiyon ng kalayaan, karapatan at simbolo ng ating kultura huwag tratuhin ang masa bilang indiyo ng mga kastila huwag asamin ang kapangyarihan na ibinigay ng bayan huwag gawing bulag ang mga matang tuon sa bandila huwag maging balakid sa pagsulong ng kapayapaan bakit kayo gahaman sa pusisyon, korupsyon at pera hindi niyo ba nakikita ang kalagayan ng Pilipinas at kanyang masa hindi niyo ba nasisilayan ang bagsak nating statura bakit hindi na lang ilagak ang oras sa kabutihan ng bansa hindi ngayon ang panahon para sa con-ass ngayon ang panahon para sa pag-aaklas ng malayang pagsusulat sa mga hinaras mahalin ang kulay ng bandila ng Pilipinas

Huling Sandali

Mabigat ang ulo. Pinilit buksan ang mga puyat na mata. Tumingin sa may pintuan ng malamig na kwarto, at may nakadungaw na isang babaing nakaputi. Ang sabi niya'y "Doc, may referral kayo sa ER". Tiningnan niya ang kanyang orasan, 3:15 am. "Aah, halos isang oras pa lang.." Ito na ang pangdalawampung oras niya sa kanyang duty bilang isang ENT intern nung araw na iyon at ito na rin ang pinakahuling duty niya bilang isang medical intern. Isang oras pa lang siya nakaidlip, may tawag na naman. Tumayo siya at medyo hilo. Humawak sa upuan at pader, at tumigil ng sandali. Binuksan ang pintuan at pumunta sa nurse station upang abutin ang telepono. Medyo malabo pa ang kanyang paningin dahil sa liwanag. Tinahak niya ang hallway na parang umiikot. Kinuha ang telepono. Nakinig. Kinusot niya ang kanyang mga mata at binaba ang telepono. Inulit niya uli sa kanyang isipan ang sinabi ng ER nurse na kanyang nakausap. "Doc, may referral po kayo from IM, ...

A Lifetime's Worth of Education (from a Filipino Thomasian Medical Student)

...because even if you have attained the highest level or position in the medical field, you are always a student of medicine. I wrote this blog on March 10, 2006 in my yahoo 360 account as an attempt to blog about my medical life (which I failed to do). This was written days before I became a 4th year student, a medical clerk, or in the medical lingo, "the lowest life form in the hospital"... Ever since I entered medical school, my whole life turned up side down. It was like I’m adrift into the whirling pool of uncertainties. I counted every moment, every second, living it day by day. They said it would only take a short time to finish medicine, the hell with it (4 years of pre-med, 4 years of med proper, 1 year of internship, 3-5 years of residency and 1-2 years of fellowship). Partially it was true, toxicities make time fly in lightspeed. I am a 3rd year medical student at UST Faculty of Medicine and Surgery and an incoming clerk (duty starts at april 15). Whenever I remin...